منظور از این دوخت دوختن طرح های زینتی بر روی پارچه ترمه با استفاده از سرمه، منجوق و مروارید است. ترمه-دوزی بنا به گفته شاردن در دوره صفویه از رواج کافی برخوردار بوده است. از این دوخت برای تزیینِ البسه پرده، بقچه سوزنی، تابلوهای تزیینی، پیش بخاری و غیره استفاده می کردند.
با توجه به آثار باقی مانده از دوران افشار، زند و قاجار چنین بر می آید که این نوع دوخت در آن دوران از رواج کامل برخوردار بوده است. در اصطلاح عامیانه، هنر ترمه دوزی را با هنر سرمه دوزی یکسان می دانند؛ البته این درست است که در هنر ترمه دوزی از سرمه نیز استفاده می شود و بین نقوش و شیوه های اجرای کار مشابهاتی نیز دیده می شود، اما سرمه دوزی هنری است بسیار کهن که قدمت آن را به دوران اشکانیان و حتی پیش تر از آن نسبت می دهند. در واقع سرمه نوعی مفتول فلزی تو خالی از جنس نقره و گاه با روکش طلا بوده است که امروزه با مواد فلزی دیگر تهیه می شود. مواد و ابزار مورد نیاز ترمه دوزی شامل پارچه ترمه، سرمه اصفهان (الماسی یا طلایی)، نخ پنبه، پیله و پشم شیشه یا پنبه است. از انواع دوخت هایی که در آن به کار می رود می توان از ساقه دوزی، دوخت مورب و دوخت ساتن موازی نام برد.
دوخت ترمه به این صورت است که نخست طرح را روی کاغذ کشیده و به وسیله سوزن، سوراخ سوراخ می کنیم، پس از نقش پردازی در صورتی که بخواهیم دوخت حالت برجسته پیدا کند از پشم شیشه یا پنبه استفاده و روی طرح را برجسته می کنیم، سپس روی برجستگی ها را با استفاده از سرمه اصفهانی یا الماسی می دوزیم، گاهی ممکن است ترمه دوزی را با منجوق دوزی نیز تلفیق کنند.
از نقوشی که در ترمه دوزی استفاده می شود می توان از انواع بته جقه ها، گل و بوته ها، گل و مرغ، گل های حاشیه ای، گل های گلدانی، شجری، مجالس شکارگاهی و غیره نام برد. این نوع دوخت اغلب در کرمان، اصفهان، کاشان، یزد، تهران، استان هرمزگان و چهار محال بختیاری رایج است.
تعداد باقی مانده :{{translate_array('n_number','common',' ',[product.remaining])}}
منظور از این دوخت دوختن طرح های زینتی بر روی پارچه ترمه با استفاده از سرمه، منجوق و مروارید است. ترمه-دوزی بنا به گفته شاردن در دوره صفویه از رواج کافی برخوردار بوده است. از این دوخت برای تزیینِ البسه پرده، بقچه سوزنی، تابلوهای تزیینی، پیش بخاری و غیره استفاده می کردند.
با توجه به آثار باقی مانده از دوران افشار، زند و قاجار چنین بر می آید که این نوع دوخت در آن دوران از رواج کامل برخوردار بوده است. در اصطلاح عامیانه، هنر ترمه دوزی را با هنر سرمه دوزی یکسان می دانند؛ البته این درست است که در هنر ترمه دوزی از سرمه نیز استفاده می شود و بین نقوش و شیوه های اجرای کار مشابهاتی نیز دیده می شود، اما سرمه دوزی هنری است بسیار کهن که قدمت آن را به دوران اشکانیان و حتی پیش تر از آن نسبت می دهند. در واقع سرمه نوعی مفتول فلزی تو خالی از جنس نقره و گاه با روکش طلا بوده است که امروزه با مواد فلزی دیگر تهیه می شود. مواد و ابزار مورد نیاز ترمه دوزی شامل پارچه ترمه، سرمه اصفهان (الماسی یا طلایی)، نخ پنبه، پیله و پشم شیشه یا پنبه است. از انواع دوخت هایی که در آن به کار می رود می توان از ساقه دوزی، دوخت مورب و دوخت ساتن موازی نام برد.
دوخت ترمه به این صورت است که نخست طرح را روی کاغذ کشیده و به وسیله سوزن، سوراخ سوراخ می کنیم، پس از نقش پردازی در صورتی که بخواهیم دوخت حالت برجسته پیدا کند از پشم شیشه یا پنبه استفاده و روی طرح را برجسته می کنیم، سپس روی برجستگی ها را با استفاده از سرمه اصفهانی یا الماسی می دوزیم، گاهی ممکن است ترمه دوزی را با منجوق دوزی نیز تلفیق کنند.
از نقوشی که در ترمه دوزی استفاده می شود می توان از انواع بته جقه ها، گل و بوته ها، گل و مرغ، گل های حاشیه ای، گل های گلدانی، شجری، مجالس شکارگاهی و غیره نام برد. این نوع دوخت اغلب در کرمان، اصفهان، کاشان، یزد، تهران، استان هرمزگان و چهار محال بختیاری رایج است.